یا رب دلم از غصه به تنگ آمده امشب ابلیس درون با من بیچاره به جنگ آمده امشب
دادار بیا بنگر و برگیر دو دستم کان شیشه دل در گذر عمر به سنگ آمده امشب
کمان ابرو و آن چشم سرمست به صف کردش مژه در ترکش و دست
ولی هیهات از عهد جوانی که تیر رفته ناید بر سر شست
دل وایمان دین وگوهر هوش ربود و کرد ما را حلقه در گوش
جهان هستی و بود ونبودش نمیسازم عوض با حلقه ی موش
به ترکش کرده صف مژگان چون تیر حمایل کرده ابرویی چو شمشیر
بگو بر پیر خوشدل این معما که روبه باشد آن شیری که شد پیر
چون نیک ببینمت ز جنس حوری یا شاه پری و یا که برتر نوری
ترسم نرسد دست به زلف سیهت ای پاره ی مه چرا تو از ما دوری
اگر تسنیم وطوبی ،سدره وحور اگر عشرت بود تا صبحدم جور
کنم مهرت درون دل چو ماهی که یونس کزسحل گردیده شد دور
سحل =ساحل
گرفتی دامن دشت دل من چو سیلاب بهار از کوه ارژن
غزال دشت دل را دام مگذار که خود صد دام غم افتاده برتن
از بس که دیده ام ریا و رنگ نفاق !
از بس کشیده ام درد دروغ و رنج فراق !
بر قامتم نمانده ستونی که بر او راست شوم !
بر چشم ودل نمامده امیدی که بر او کنم اتفاق !
من نیستم از این قماش وشکستنم حتمیست .
باید یکی شویم و زین ره کنیم افتراق.
ما زتقسیم و تفریق نفعی نبرده ایم به ضرب در آییم وبه حمع کنیم اعتماد
گر از زاویه و منحنی خطا دیده ایم به خط موازی و راست بریم اعتقاد