نه هر استاده ای رو در نماز است نه هر بشکسته دل اهل نیاز است
بیا بنگر تو بر رنگ رخ دل که در تمثیل چون سنگ حجاز است
بشست ابر بهاری صورت یاس کناری زد نقاب از چهره ای خاص
به وقت بوسه چیدن از لبانش تلاوت کرد از دل سوره ناس
به قامت چون که سروی دلفریبی نگاری در حلاوت بی نظیری !
نمی ترسم زهر درد جهان سوز که تو بر درد بی درمان طبیبی
دل را به سرا پرده اغیار نهادیم ......... جان را چه عبث برسراین کار نهادیم
آن لعل بدخشان که بود محرم اسرار ......... ارزان به ره و بر سر بازار نهادیم